 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Падталі памалу глыжы,
сонца пагляд
у яры скірованы.
Ральля ляжыць
нядоенай каровай.
Песьня жаўранка,
як пароль
трэйцяй партызанскай вясны.
Дзень малады
пераступіў парог...
Малады сувязны
цягне са студні вядро,
ваду спакойную
ставіць на зруб
(лясны раён – зацішна ад вятроў),
вядро рыбінай цяжкай
вырываецца з рук.
Рыпіць перасохлы вочап.
Сувязны лакцём
засланяе вочы:
у поўным вядры
ільдзінкі і сонца.
Цішыня за ўсім
насьцярожана сочыць.
Паветра ўдыхнуўшы,
хлопец дзьме
на ільдзінкі –
б’юцца ў клёпкі са звонам,
яшчэ адзін уздых ягоны –
сонца, як перагрэтая медзь,
у сьценку драўляную стукае мякка.
Нагбом
з поўнага
п’е партызан са смакам –
толькі ходзіць кадык.
Тады
хлопцу ўшацкаму столькі год
было,
колькі сёньня мне.
Па вясьне,
калі адгрыміць крыгаход,
аб наступленьні цяпла
папярэдзіць гром, –
і сонца сьмех,
і аблачынак апошні сьнег
п’ю зь неба,
як з поўнага кубка,
нагбом,
бо сувязны не дапіў...
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
